Oh tree!, het nieuwe project van Wiek Hijmans, met Bart Soeters en Mees Siderius, is een jazz-rock trio dat als innovatief kamermuziekensemble denkt. Oh tree! bedient zich van alles wat stilistisch nodig is om een poëtisch verhaal te vertellen in muziek. Hijmans is de componist en in gezamenlijkheid krijgen de stukken vorm, ook door middel van improvisatie.

De zoektocht om alle muziek die in het lichaam heeft postgevat in te zetten voor een indringend en coherent muzikaal narratief, ging hieraan vooraf. Doorbraak in die tocht was het componeren van 150 gitaar solo stukken, gebaseerd op evenzovele psalmteksten: door uit te gaan van de toon, sfeer en dramaturgie van deze gedichten/gebeden leken schijnbaar onoverbrugbare tegenstellingen in muzikale stilistische elementen te verdwijnen als sneeuw voor de zon. Of juist heel vanzelfsprekende contrasten te zijn binnen de dramaturgische volgordelijkheid van de klanken. Voorbeelden voor een dergelijk proces zijn voor Hijmans J.S. Bach, Anton Webern, Miles Davis en The Beatles, waarbij het extreme White Album voor sommigen misschien zelfs té contrastrijk is.

De stukken voor oh tree! hebben geen letterlijke woorden-bron. De verhalen zijn latent aanwezig als proto-vorm voor de composities. Verbindend beeld is daarbij de boom. De wortels zijn even vertakt als de armen en bladeren. Een oneindige bron van inspiratie, starend naar de bast zich weer geworteld weten, vanuit het hoofd het lichaam in, ervaren dat lichaam en geest een zijn, buigen, knakken, groeien, met de seizoenen mee. In Siderius en Soeters vindt Hijmans de gedroomde (letterlijk!) kompanen voor de muzikaal uitdagende vorm die hij kiest. Het feit dat het hier om zeer gevoelige, inventieve en mensvriendelijke musici/makers gaat is daarbij even belangrijk als hun indrukwekkende muzikaal-technische bagage.

Bio's

Bart Soeters (1980) is bassist, componist en kerndocent aan het Utrechts Conservatorium. Hij staat bekend om zijn veelzijdigheid: werkt samen met Floris Verbeij -met wie hij het album Morse. uitbracht bij Challenge Records-, Kaz Lux, Fay Lovski, Izaline Calister, Cello Octet Amsterdam, Born, Berget Lewis, Jason Rebello, Lev Markiz, Lori Lieberman, Rutger de Bekker, Laura Fygi, Het Brabants Orkest, Thijs van Leer, Izak Boom, SoulDada, Orgel Park Amsterdam, Het Nationale Toneel, Holland Opera en vele anderen. De Bass Sounds video's die hij samen met Joris Holtackers produceerde werden enkele miljoenen keren bekeken op youtube. In 2021 richtte Bart met Johan Olof en Joris Holtackers Lemon Sharks op, een trio op het grensvlak van geïmproviseerde en klassieke muziek.Bart voltooide zijn Masterstudies basgitaar en compositie in 2006 aan de HKU. Hij werd onderscheiden voor zijn basspel, composities en onderzoek, ontving twee HKU-Awards en de Pim Jacobs Muziekprijs. Hij had les van Theo de Jong en Marc van Vugt en tijdens een studieperiode in de VS van Victor Wooten, Marcus Miller en Clare Fischer. Als kind had Bart van jongs af aan pianoles van zijn ouders.

Mees Siderius (1995) is maker, drummer en componist. Geïnspireerd door de avontuurlijke alternatieve platencollectie van zijn vader en de 'Do It Yourself'-mentaliteit van de Amsterdamse improvisatiescene, creëert Mees ritmisch gelaagde geluidssculpturen die op maat gemaakt zijn voor het moment. Zijn interesse voor innovatieve percussieve texturen en samenwerkende energie bracht hem bij de kunst van improvisatie en interdisciplinaire performance. Met zijn stichting BUI organiseert hij 'Freeplay' sessies en 'site-specific' muziekperformances. Daarnaast werkt Mees als docent muzikale maakprocessen op het Conservatorium in Utrecht.

Wiek Hijmans (1967) had les van onder andere Misha Mengelberg en de klassieke gitaargrootmeester David Starobin. Hij kreeg als gitarist/componist van het Bimhuis meermaals een Carte Blanche en werkte daarbij met Het Mondriaan strijkkwartet en cellist Ernst Reijseger. Als lid van het Maarten Altena Ensemble, toerde hij met John Zorn, Roscoe Mitchell, Anthony Braxton, Derek Bailey en Butch Morris. In New York ontving hij de Andrés Segovia Award voor zijn werk als eerste elektrische gitarist aan de klassieke gitaarafdeling van Manhattan School of Music. Hij werkte o.a. met Steve Reich, Jan Akkerman, Giovanni Sollima, Red Note, Calefax, I sollisti, ASKO/Schoenberg, Ensemble Musikfabrik, Klang, Kluster5, Doelenensemble, Nieuw Ensemble, De Volharding, De Ereprijs en vele orkesten. Een groot aantal componisten, waaronder Tristan Murail, Derek Bermel, Christian Wolff en Theo Loevendie, schreven werken voor hem. Als solist toerde Wiek uitgebreid door Rusland, de V.S., Europa, China en Indonesië. Als solist bij orkest werkte hij met o.a. de BBC Symphony, Boston Modern Orchestra Project en het Los Angeles Chamber Orchestra alsmede een tiental Europese orkesten. Hij was lid van de David Kweksilber Big Band, schreef muziek bij dansvoorstellingen (oa. het bejubelde 'Solas' van LeineRoebana) en theaterproducties. Wiek werkt regelmatig met MAZE, het internationale sextet met oa. Yannis Kyriakides. De Corona hymne Thin Air, die Componist des Vaderlands Calliope Tsoupaki schreef voor solo instrument en door tientallen musici en ensembles in Europa is opgenomen, werd door Wiek namens het Holland Festival live op NPO Radio4 in première gebracht. Wiek doceert aan de conservatoria van Utrecht en Amsterdam.

For drinks: NO PIN / CASH ONLY